MUD-FIM Motorcross World Championship Rewiew

Τελικά οι Ιταλοί της Milestone τείνουν να δημιουργήσουν τη δική τους παράδοση στους racing τίτλους. Εξασφαλίζοντας πάντοτε την επίσημη άδεια από τον εκάστοτε θεσμό, είναι εμφανές πως, σε ό,τι έχει να κάνει με τη σειρά WRC, μάλλον δε μπορούν να βρουν τον δρόμο τους, ενώ κοιτώντας την αντίστοιχη Superbike, αναμφίβολα έχουν "καθίσει αναπαυτικά" στην κορυφή.

 Η ανακοίνωση πως η Black Bean τους έχει αναθέσει την δημιουργία μιας πρότασης με θέμα το Motocross, αναμφίβολα γέμισε με χαρά τους φίλους των μηχανών, οπότε η παραλαβή του τίτλου για δοκιμή, συνοδεύθηκε από ένα εντονότατο αίσθημα ανυπομονησίας για το τι τελικά έχει καταφέρει η ομάδα από το Μιλάνο. Και μέχρι ένα βαθμό, το MUD: FIM World Championship δεν απογοητεύει.

 Αναμφισβήτητα, οι αγώνες Motocross δεν έχουν την τιμητική τους σε ό,τι αφορά τα videogames, αν και στο παρελθόν αρκετές ήταν οι εταιρίες που σποραδικά προσπάθησαν να συλλάβουν την τρέλα αλλά και τον υψηλό βαθμό επικινδυνότητας του συγκεκριμένου αθλήματος. Η Milestone θέλοντας να προσεγγίσει ένα ευρύτερο κοινό, δημιούργησε το MUD: FIM World Championship έχοντας σαν σκεπτικό τη διασκέδαση και, φυσικά, όχι την εξομοίωση. Συνολικά ο τίτλος μπορεί να χαρακτηριστεί σαν ένα απαιτητικό arcade racer και λαμβάνοντας υπόψιν τις δυσκολίες που συναντώνται στην ανάπτυξη ανάλογων προτάσεων, η συγκεκριμένη απόφαση είναι μάλλον η ιδανική. Αλλά μέχρι ενός σημείου.

 

Η πρώτη ευχάριστη εντύπωση δημιουργείται από το κεντρικό μενού, τόσο σε επίπεδο σχεδιασμού, όσο και περιεχομένου. Το MUD: FIM World Championship έρχεται χωρισμένο σε τρεις ενότητες, με την κάθε μία να προσφέρει μία πληθώρα επιλογών. Η αρχή γίνεται με το Official mode, όπου οι παίκτες θα μπορέσουν, είτε να λάβουν μέρος σε κάποιο αγώνα, είτε στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, το οποίο με τη σειρά του έχει βασιστεί στα όσα συνέβησαν πέρυσι. Τα νούμερα προκαλούν ζαλάδα και έτσι 84 οδηγοί, βρίσκονται μοιρασμένοι σε 32 ομάδες, εργοστασιακές και μη, ξεδιπλώνοντας τις ικανότητές τους σε 12 πραγματικές διαδρομές. Τα πάντα είναι σύμφωνα με τα δεδομένα της FIM και έτσι οι Ryan Villopoto, Tony Cairoli, Chad Reed, Ryan Dungey και Ken Roczen -για να αναφέρουμε μερικούς- θα βρεθούν στη σέλα 12 εργοστασιακών ομάδων, με ονόματα όπως KTM, Suzuki, Kawasaki, Yamaha και Husqvarna να προσθέτουν έναν αέρα γνησιότητας στο όλο δημιούργημα.

Υπάρχουν δύο κατηγορίες μοτοσυκλετών : οι MX1 και MX2 και σε ορισμένα events μάλιστα μπορούν να λάβουν μέρος αθλητές και των δύο κατηγοριών. Iδιαίτερη κατηγορία αποτελεί και η Monster Energy Motorcross of Nation όπου πηγαίνουν οι αγωνες στο Saint Jean-d'Angely ώστε οι παίκτες να αλλάξουν τα γεγονότα που συνέβησαν πέρσι στον ίδιο αγώνα.

 

Στην συνέχεια υπάρχει το MUD World Tour,οπου είναι γνωστό σε όλους μας ως career mode.Η εικόνα εδώ αποκτάει προσωπικό χαρακτήρα,με τον χρήστη να πρέπει αναγκαστικά να επιλέξει τον 1 από τους 4 οδηγούς δίχως να μπορεί να δημιουργήσει κάποιον από το μηδέν αλλά μπορεί σταδιακά να βελτιώνει τα χαρακτηριστικά του.To World Tour χωρίζεται σε ενότητες με τα event να φτάνουν συνολικά τα 55.Ο Στόχος του χρήστη είναι να κερδίζει τους αγώνες ωστέ να ξεκλειδώνει όλο και περισσότερα events,να αποκτάει πρόσβαση σε περισσότερα ακροβατικά και τέλος να βελτιώνει τα χαρακτηριστικά του.Σε επίπεδο αγώνων,την εμφάνισή τους κάνουν  όλα όσα περίμενε κανείς και έτσι η λίστα αποτελείται από Elimination αναμετρήσεις ,Head to Head Battles,Checkpoint Races και τέλος ,απο Freestyle Tricks.

Τα στατιστικά του κάθε αναβάτη χωρίζονται στις κατηγορίες Endurance, Instinct, Agility και Strength αν και το δυσάρεστο της υπόθεσης είναι πως τελικά όλα αυτά τα χαρακτηριστικά δεν επηρεάζουν στο παραμικρό την επίδοσή του στον δρόμο, έχοντας καθαρά διακοσμητικό χαρακτήρα.

 

Από την άλλη πλευρά βέβαια,το World Tour είναι ευχάριστο λόγω της τεράστιας εκτασής του.Αλλά εμείς βέβαια σε αυτό το rewiew θέλουμε να επικεντρωθούμε στο αγωνιστικό κομμάτι του παιχνιδιού.Επιλέγοντας 1 απο τα 5 μέτρα δυσκολίας,ο χρήστης φέρνει το παιχνίδι στα μέτρα του ενώ αξίζει να σημειωθεί πως οποιοδήποτε μέσο βοήθειας λείπει.Ίσως για αυτόν τον λόγο η πρόκληση βρίσκεται σε χαμηλά επίπεδα.

Ο έλεγχος της μηχανής είναι μια αρκετά εύκολη διαδικασία για τους μυημένους μηχανόβιους, αν και η αλήθεια είναι πως ο τίτλος γενικότερα συγχωρεί τα λάθη. Οι πτώσεις δεν είναι πάρα πολλές, οι αντίπαλοι δεν γίνονται σχεδόν ποτέ αφόρητα πιεστικοί, αφήνοντας τον παίκτη ελεύθερο να απολαύσει τις πραγματικά πανέμορφες διαδρομές. Όταν λαμβάνει χώρα κάποιος αγώνας, τα ακροβατικά απουσιάζουν εντελώς και μόνο το γνωστό Scrub κάνει την εμφάνισή του. Ουσιαστικά απαιτείται απλά και μόνο σωστός συγχρονισμός, μιας και αφού φορτίσει η ανάλογη μπάρα, ο αναβάτης θα πρέπει να αφήσει το πλήκτρο που μέχρι πριν από λίγο πατούσε παρατεταμένα. Αν όλα εκτελεστούν σωστά, η μηχανή θα αποκτήσει μια στιγμιαία ώθηση, ενώ στην αντίθετη περίπτωση θα επέλθει μια πτώση.

 Φυσικά το arcade στοιχείο είναι διάχυτο παντού και έτσι πέρα από την επιλογή Scrub και τις ‘’ωθητικές’’ του επιπτώσεις, στη διάθεση του παίκτη βρίσκεται και ένα αναψυκτικό, η κατάποση του οποίου επιφέρει επίσης μια στιγμιαία επιτάχυνση. Συνολικά το όλο οικοδόμημα έχει χτιστεί με βάση τη διασκέδαση και με αυτό το σκεπτικό επιβάλλεται να κριθεί. Μπορεί στην ενότητα Free Style tricks τα ακροβατικά να εκτελούνται με απίστευτη ασάφεια και πολλές φορές στην τύχη, αλλά οι ίδιοι οι αγώνες έχουν το δικό τους ενδιαφέρον.

 

Yπάρχουν ωστόσο κάποια πολύ σοβαρά προβλήματα στο παιχνίδι. Πρωταγωνιστικό ρόλο παίζει το οδόστρωμα, με τη λάσπη να επηρεάζει τη συμπεριφορά της μηχανής και τα αποτυπώματα του εμπρός να μεταβάλουν την οδηγησιμότητα της μηχανής που βρίσκεται ακριβώς πίσω. Όμως από ένα σημείο και έπειτα, τα αρκετά προβλήματα ή και παραλείψεις, θα δυσανασχετήσουν ακόμα και τους φανατικούς του είδους, κάνοντάς τους να αναζητούν κάτι πιο απαιτητικό και σαφέστατα πιο προσεγμένο.

 Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι επαφές με τους άλλους αναβάτες. Ουσιαστικά ποτέ δε θα επηρεάσουν την πορεία του ίδιου του παίκτη, ενώ πολλές φορές τα τεκταινόμενα επί της οθόνης, αναιρούν με χαρακτηριστική άνεση βασικούς κανόνες της φυσικής. Σαφέστατα ο καθένας θα ισχυριστεί πως στο βωμό του arcade γίνονται πολλές θυσίες, αλλά η Milestone μάλλον το παράκανε. Ακόμα ένα παράδειγμα λιτότητας είναι και η απουσία ελέγχου του σώματος του αναβάτη πάνω στη μηχανή, ενώ η όποια υποτυπώδη μετατόπιση εμπρός ή πίσω, δεν έχει κάποιο άμεσο αντίκτυπο στην προσγείωση της μοτοσικλέτας στο έδαφος. Και αν συνυπολογίσει κανείς τον ξεπερασμένο οπτικό τομέα αλλά και τον πραγματικά ανυπόφορο ήχο, τότε είναι πολύ πιθανό να κατακρίνει τα όσα του προσφέρει η Black Bean.

To MUD προσφέρει μερική διασκέδαση σε μερικούς τομείς του gameplay του αλλά ωστόσο υπάρχουν κάποια πολύ σοβαρά προβλήματα που απαιτούσαν περισσότερη φροντίδα και προσοχή του παιχνιδιού,καθώς το επηρεάζουν πάρα πολύ αρνητικά,με τον δικό τους τρόπο ξεχωριστά.

Βαθμολογία : 6/10